21. Metamorfozy

Inna – More thanfriends

Około dwudziestej trzeciej blondynki weszły do jednego z kędzierzyńskich klubów. Praktycznie od razu dały się porwać zabawie, wyginając ciała w rytm muzyki.

Kilkanaście minut później, Inga podeszła do baru. Zanim jednak złożyła zamówienie, zauważyła znajomą sylwetkę. Podeszła do chłopaka i szturchnęła go.

- Cześć – przywitała się. – Co ty tu robisz?

Brunet odwrócił się ze zdziwieniem, a po chwili uśmiechnął.

- Siema! – odezwał się, przekrzykując cały tumult panujący w pomieszczeniu. – Przyszedłem na imprezę, nie widać?

- Fakt – przyznała brązowooka. – Gratuluję wygranej. Byliście świetni.

- Może reszcie też pogratulujesz? – zaproponował i, nie czekając na jej zgodę, pociągnął za sobą.

Dziewczyna weszła z siatkarzem do jednej z lóż. Były one oddalone od stanowiska didżeja, więc zrobiło się nieco ciszej. Wystarczająco, aby porozumieć się bez wrzeszczenia sobie do uszu.

- Zobaczcie, kogo tu znalazłem – powiedział do swoich kolegów.

Felipe Fonteles i Antonin Rouzier powitali się z Witaszek, zapraszając, by się do nich dosiadła. Blondynka jeszcze raz wyraziła swoje uznanie w związku z meczem w Bełchatowie.

- Starałem się jak mogłem – rzekł z fałszywą skromnością Francuz.

- Widziałam. Ale Lipe i tak był najlepszy. Te zagrywki w tie-breaku… coś genialnego! – pochwaliła przyjmującego.

Brazylijczyk machnął ręką.

- Moje ataki też były genialne – burknął Rouzier.

- Co tu robicie? – zapytała. – Nie powinniście odpoczywać po meczu?

- My, wolni strzelcy, chcieliśmy się trochę zabawić – odpowiedział Felipe, puszczając jej oczko.

- Z tego co wiem, to ty masz żonę – zerknęła na Fontelesa. – A ty dziewczynę – przeniosła spojrzenie na Zbyszka. – I chyba brakuje Wiśni.

- Czepiasz się szczegółów – upomniał ja przyjmujący. – A jak ty tu trafiłaś?

- Przyszłam z Iloną i Lili – wyjaśniła. – Miałyśmy takie babskie spotkanie.

- Serio? – ożywił się Bartman. – To chodźmy do nich!

- Mieliśmy wypić rozchodniaczka – upomniał się Lipe. – Właśnie zbierałem się do domu – wytłumaczył.

***

- Gdzie ty byłaś? – spytała z wyrzutem Wiśniewska. – Podobno poszłaś tylko po drinka, a zniknęłaś na pół godziny.

- Musiałam spławić takiego jednego natręta – skłamała brązowooka, rzucając krótkie spojrzenie atakującemu, który właśnie skradał się w ich kierunku.

Dziewczyna pokiwała ze zrozumieniem. Chwilę później poczuła jak ktoś kładzie jej ręce na biodrach i zdecydowanym ruchem przyciąga do siebie. Blondynka odsunęła się od nieznajomego, ale ten natychmiastowo powtórzył gest. Lili zmrużyła oczy i odwróciła się, gotowa wymierzyć natrętowi siarczysty policzek. Kiedy zobaczyła przed sobą przyjaciela, wyraz jej twarzy diametralnie się zmienił.

- Zibi! – krzyknęła z radością i rzuciła się mu na szyję.

Chłopak uśmiechnął się, przytulając ją do siebie. Później zielonooka przywitała się też z Antkiem. Ilona posłała obydwóm atakującym uśmiech, a następnie cała piątka zaczęła się razem bawić. Nietrudno było jednak zauważyć, że Lili i Bartman poświęcają sobie więcej uwagi, podobnie jak Francuz z córką prawników.

W przypadku pierwszej pary dominowały wygłupy, które miały w sobie coś z niewinnego flirtu. Wiśniewska zdawała sobie sprawę, że to tylko zabawa, lecz nie potrafiła pozbyć się uczucia szczęścia rozsadzającego jej serce. Nie mogła się nie uśmiechać, gdy czuła do tak blisko siebie.

Inga i Rouzier utrzymywali jedynie odrobinę więcej dystansu. Kiedy brunet położył dłonie na jej nagich plecach, wzdłuż kręgosłupa dziewczyny przeszedł dreszcz. Postarała się, aby nie zwrócić na to uwagi.

Trzecie z koleżanek tańczyła sama. Wyglądało jednak na to, że ani trochę jej to nie przeszkadzało. Swoimi ruchami przyciągała uwagę wielu imprezowiczów i, gdyby tylko chciała, mogłaby z łatwością znaleźć partnera. W jej zachowaniu widać było swobodę oraz pewność siebie, które nie towarzyszyły jej na co dzień. Nie uszło to uwagi sportowców.

- Ilona rwie lachona! – stwierdził Zbyszek, kiedy usiedli z Witaszek w loży, aby na chwilę ochłonąć.

- Taaa, żeby tylko nie skończyło się źle – mruknęła brązowooka.

- Co mówiłaś? – zapytał brunet, który nie usłyszał dokładnie jej słów.

- Nie, nie, nic – rzuciła szybko. – To chyba dobrze, ze się wyluzowała, no nie?

W rzeczywistości jednak miała mieszane uczucia. Z jednej strony cieszyła się, ze przyjaciółka nieźle się bawi i jest w dobrym humorze. Że zapomniała o swoich kłopotach oraz smutkach. Ale jednocześnie dręczyły ją złe przeczucia. Znając przeszłość dziewczyny, obawiała się, iż ta cała atmosfera mogła pęknąć jak bańka mydlana. Martwiła się o nią i była dumna zarazem.

- Gdzie ona się nauczyła tak tańczyć? – zadał pytanie Francuz, siadając obok blondynki. – Ja jej nie poznaję.

Inga parsknęła śmiechem.

- Ilona była kiedyś cheerleaderką. W podstawówce chodziła na zajęcia do jakiejś szkółki – wyjaśniła. – Treningi zrobiły swoje.

***

Niebieskooka zapomniała jak bardzo kocha taniec. To przecież jej pasja, na równi z siatkówką. Czuła jakby cofnęła się w czasie. Zabawa ba dyskotece znowu sprawiała jej mnóstwo frajdy. Do momentu, w którym ktoś objął ją od tyłu.

Nieznajomy najpierw musnął jej dłonie. Dziewczyna uśmiechnęła się na wspomnienie  j e g o  dotyku, nie tak dawno temu. Ale to nie był on. Minął ułamek sekundy zanim sobie to uświadomiła, lecz w tym czasie imprezowicz położył ręce na jej biodrach.

***

Córka prawników razem z atakującym postanowili wrócić na parkiet. Zmierzając do miejsca, w którym bawili się poprzednio, Anto nagle wskazał na coś palcem.

- Popatrz, Ilona w końcu kogoś poderwała – odezwał się.

Brązowooka spojrzała w stronę przyjaciółki. Zobaczyła jak jakiś koleś znajduje się niebezpiecznie blisko blondynki i wyciąga ramiona, aby zbliżyć się do niej jeszcze bardziej.

- NIE! – wrzasnęła Witaszek, ale jej krzyk utonął w muzyce. Jedynie otaczający ją ludzie, łącznie z siatkarzem, popatrzyli na nią jak na wariatkę.

Sparaliżowana, obserwowała jak wyraz twarzy młodej matki drastycznie się zmienia. Już nie promieniowała radością, lecz przerażeniem. Mogła się założyć, że w oczach pojawiają się łzy. Bez słowa zaczęła przepychać się do Ilony, która uciekała w stronę wyjścia. Dogoniła ją dopiero na dworze i mocno do siebie przytuliła.

***

Rouzier stał z ogłupiałą miną. Nic nie rozumiał z tej całej sytuacji. Co złego było w tym, że jakiś chłopak chciał zatańczyć z Szarek? Obie zareagowały co najmniej jakby miał ją pobić. A potem wybiegły z klubu.

Bez wahania podążył za koleżankami. Kilka metrów od wyjścia zobaczył roztrzęsioną Ilonę i pocieszającą ją przyjaciółkę. Nic nie wyczytał z twarzy brązowookiej, gdy skrzyżowali swój wzrok.

***

- Nie wracam tam – wychlipała blondynka. – Nie… nie chcę.

- Wiem.

- Idę do domu. Pożegnaj ode mnie Lili.

- Nie zostawię cię teraz – powiedziała twardo. – Pójdę z tobą.

Witaszek wyciągnęła komórkę i wysłała krótkiego SMSa. Następnie popatrzyła na Francuza, niepewna co z nim zrobić. Brunet podszedł do nich. Mimo, że nie wiedział o czym rozmawiały, domyślił się, że o dalszej zabawie nie ma mowy.

- Mogę was odprowadzić? – zapytał.

Ilona spojrzała na niego zaczerwionymi od płaczu oczami. Zdawała sobie sprawę, ze decyzja należy jedynie do niej. Zawahała się.

- Idę z wami – chłopak zdecydował za nią. – Nie musicie się do mnie odzywać, ale o tej porze nie pozwolę wam samym łazić po mieście.

***

Kiedy Wiśniewska odczytała wiadomość koleżanki i przekazała ją atakującemu, ten uśmiechnął się.

- To co, imprezujemy sami? – zaproponował, ciągnąc ją na parkiet.

- No dobra, ale Roksana…

- Dzisiaj nie ma Roksany – przerwał jej. – Dzisiaj jesteś ty.

Bałam się, że nie zdążę, ale jednak dałam radę :D Poinformuję Was wszystkich jutro, bo za chwilę spotykam się ze znajomymi, a spóźnienie jest mooocno niewskazane. Może ktoś tu zajrzy z własnej woli i mnie zaskoczy ^^