22. Wyznanie

Evanescence –Everybody’s fool

Powrót do domu upłynął w kompletnej ciszy. Każdy był pogrążony we własnych myślach. Ilona, która momentalnie wytrzeźwiała, gdy tamten chłopak położył ręce na jej biodrach, próbowała jakoś dojść do siebie. Jej przyjaciółka walczyła z wyrzutami sumienia. Czuła się winna tej całej sytuacji. Wiedziała, że popełniła błąd zostawiając niebieskooką samą. Umysł siatkarza natomiast pracował na najwyższych obrotach.

Dokładnie pamiętał wszystkie spotkania z Szarek. Co prawda widzieli się tylko cztery razy, nie licząc dzisiejszej nocy, ale to wystarczyło, aby Francuz nabrał podejrzeń. Kiedy znalazł jej córkę w Empiku, żywiołowa reakcja nie zrobiła na nim wrażenia. Owszem, czuł się dotknięty, że wzięła go za pedofila, leczy był w stanie to zrozumieć. W końcu martwiła się o swoje dziecko. Potem poznali się na prezentacji, gdzie dziewczyna przeprosiła go za swoje zachowanie. Była trochę milcząca, ale przypisywał to onieśmieleniem jego osobą. Taaak, skromniś z niego. Jednak dopiero następne dwa spotkania wzbudziły wątpliwości.

Wbrew pozorom umiał obserwować innych. Zauważył jak się spłoszyła, gdy przypadkiem wpadli na siebie na osiedlu. Niby prowadziła z nim jakiś dialog, ale była ewidentnie spięta. Miał wrażenie – pewnie słuszne – że chciała się go jak najszybciej pozbyć. Rozgadała się i poczuła pewniej, kiedy zaczęli temat ulubionego serialu. Już wtedy coś go tknęło, ale nie potrafił określić co dokładnie go dręczy.

Później nastąpiła ta akcja po meczu z Resovią. Widział jak podskoczyła, gdy Łukasz przywitał się, pochylając nad nią. Obserwował jej reakcję, kiedy środkowy położył jej rękę na ramieniu. To było coś więcej niż tylko zaskoczenie. No i jeszcze zdecydowane kłamstwo, żeby odrzucić zaproszenie na ognisko oraz jej błagający wzrok, aby Antonin nie wydał jej tajemnicy.

Szarek postępowała dziwnie. Budowała wokół siebie mur, przez który nie pozwalała przepuścić do siebie żadnych chłopaków. Panikowała, jeśli ktoś przypadkowo go pokonywał. Dzisiejsza ucieczka z klubu wpisywała się w ten profil.

Specjalnie zapytał Lili czy niebieskooka ma jakiegoś partnera. Dopuszczał opcję, że blondynka jest chorobliwie wierna, lecz niezbyt w nią wierzył. Jego przypuszczania potwierdziły się, co doprowadziło go do kolejnych wniosków.

Ilona była zamknięta w sobie. B a r d z o  zamknięta w sobie. Mógł to powodować fakt, że miała córkę, ale szczerze mówiąc, uważał, że to niczego nie tłumaczy. Jedna z koleżanek jego siostry też samotnie wychowywała synka. Mimo to, zachowywała się normalnie. Czerpała radość z życia, umawiała się z chłopakami i nie izolowała się od świata. Co musiała przeżyć niebieskooka, że tworzy wokół siebie tak radykalny kokon bezpieczeństwa?

Przez chwilę bił się z myślami, zastanawiając się czy powinien podzielić się z nią swoimi spostrzeżeniami. Rozważał wszystkie za i przeciw, ale w końcu ciekawość zwyciężyła.

- Posłuchaj… - odezwał się, zaskakując tym samym obie dziewczyny. – Mogę cię o coś zapytać? – zwrócił się do Szarek. – Nie musisz odpowiadać, jeśli nie będziesz chciała.

Brunet przedstawił jej swoją teorię. Przyjaciółki patrzyły na niego z coraz większym zdziwieniem. Kiedy zamilkł, niebieskooka wyglądała na zszokowaną.

- Pojebany jesteś – warknęła Inga, stając w obronie blondynki. – Nie pomyślałeś, że Polki mają inną mentalność i…

- Nie – przerwała jej Ilona. – W porządku. Powiem mu.

Trudno stwierdzić, która z dziewczyn była bardziej zaskoczona decyzją młodej matki. Ilona spojrzała na atakującego.

- Zostałam zgwałcona.

***

Łukasz zajrzał do pokoju swojej siostry. Dziewczyna spała jak zabita, nie reagując na delikatne poszturchiwania. Westchnął. Wyglądało na to, że jednak nie pożegnają się przed wylotem do Serbii. Blondyn nie miał serca, żeby obudzić zielonooką. Napisał jej kilka zdań na kartce, którą później przywiesił do lodówki. Złapał swoją walizkę i wyszedł z mieszkania. Przed blokiem czekał już na niego Zbyszek.

- Siema – przywitał się z przyjacielem.

- Cześć Wiśnia. Żałuj, że nie poszedłeś z nami.

Chłopak przewrócił oczami. Poprzedniego dnia atakujący próbował go namówić na wspólny wypad do klubu, aby opić zwycięstwo. W zasadzie, to Bartman jęczał każdemu, ale ostatecznie udało mu się zwerbować tylko Antka i Lipe. Wiśniewski nie miał nic przeciwko takim wyjściom, ale tym razem odmówił z kilku powodów.

Przede wszystkim chciał się wyspać. Do Kędzierzyna przyjechali około wpół do jedenastej, a już w niedzielę mieli zbiórkę o dziesiątej, aby wyruszyć w kolejną podróż – do Belgradu, gdzie rozegrają mecz w ramach Ligi Mistrzów. Brunet przekonywał go, że może zdrzemnąć się w samolocie, lecz Łukasz pozostał nieugięty.

Poza tym, trener obiecał mu, że we wtorek zagra w wyjściowej szóstce. Środkowy, który po niewielkiej kontuzji powracał do normalnych treningów, był porządnie stęskniony za siatkówką. Wyznając zasadę, że przezorny zawsze ubezpieczony, postanowił zostać w domu.

- Przegapiłem coś fajnego? – zapytał z czystej ciekawości. – Nasza para gejów w końcu wyznała sobie miłość?

Zbyszek parsknął śmiechem.

- Nie – zaprzeczył. – Spotkaliśmy Lili, Ingę i Ilonę. Stary, nie poznałbyś jej. Wyglądała po prostu zajebiście!

Chłopak poczuł jakby jego serce zrobiło się nagle o trzy kilogramy cięższe. Słowa kumpla tłukły mu się w głowie. „Wyglądała po prostu zajebiście”. Chciał cofnął czas i pójść na tą cholerną imprezę.

- To o której wróciliście do domu?

- My z Lili około trzeciej. Ale Antek z Iloną i Ingą zwinęli się jakoś o wpół do pierwszej.

- Co?!

- Najpierw Lili dostała SMSa od Ingi. A chwilę później napisał do mnie Antek, że idzie z Ingą odprowadzić Iloną do domu, bo ona się źle czuje.

Oczy blondyna pociemniały. Pieprzony Rouzier! Znowu on. Znowu się do niej dowalał. Był wściekły na Francuza. Dlaczego nie mógł zostawić jej w spokoju? Resztki dobrego humoru ulotniły się, zastąpione przez złość. Najchętniej wykrzyczałby w twarz atakującego, żeby odwalił się od Szarek. Musiał jednak odłożyć na bok swoje marzenia. Mógł co najwyżej zwyzywać go w myślach. Nie dawało mu to żadnej ulgi. Był zazdrosny i nie potrafił zwalczyć w sobie tego uczucia.

***

Pierwszą osobą, którą spotkali dwaj siatkarze, był nie kto inny jak Antonin. Wiśniewski rzucił mu niechętne spojrzenie. Od razu zauważył rozkojarzenie bruneta.

- Hej Antek – powitał go Bartman. – Jak tam po wczorajszej imprezie?

- W porządku. Zmęczony jestem – wzruszył ramionami.

- A co z Iloną? – zainteresował się Łukasz. – Podobno się źle czuła i odprowadziłeś ją do domu.

- No – potwierdził. – Mam nadzieję, że wszystko jest dobrze.

- „Masz nadzieję”? – powtórzył podejrzliwie środkowy.

- Chętnie bym zadzwonił i przekonał się sam, ale nie dostałem jej numeru.

Rouzier zostawił ich i wsiadł do autokaru, gdzie pogrążył się we własnych myślach. Wciąż nie mógł uwierzyć w historię, którą opowiedziała mu Ilona. Chociaż w sumie to nie tyle kwestia wiary, co szoku.

Wiedział, że dziewczyna została zraniona. Było to widać w jej zachowaniu, ale nie spodziewał się aż takiego kalibru. Gwałt… Nie mieściło się mu to w głowie. Nie potrafił sobie wyobrazić przez jakie przeszła piekło. Strasznie jej współczuł, lecz jednocześnie chciał pomóc.

Problem tylko w tym, że nie miał pojęcia jak to zrobić. Nie wymaże jej wspomnień ani nie cofnie czasu. Nie usunie tej rany na jej sercu. Mógł jedynie zadbać, aby przyszłość stała się lepsza. Co nadal nie zmieniało faktu, że nie wiedział jak do tego doprowadzić.

Chłopak lubił wyzwania. Jednak w tym przypadku musiał działać subtelnie. O ile oczywiście wymyśli jakiś sposób. Na razie trafiał jedynie w ślepe uliczki i jedną podstawową przeszkodę – tak naprawdę nie znał niebieskookiej. Wiedział, że kibicuje Zaksie, nad życie kocha córkę, jest fanką Supernatural i że nie ufa żadnym facetom. To niezbyt wiele.

No, może bez przesady z tą nieufnością. Jemu przecież opowiedziała o gwałcie, więc musiała mu zaufać. To niewątpliwie krok do przodu, ale wciąż za mały. Musiał poprosić kogoś o pomoc. Wiedział nawet kogo. 

Jestem nawet zadowolona z tego rozdziału. O dziwo. Mam nadzieję, że udało mi się część z Was zaskoczyć prawdą o Natce. Wiem, że jedna osoba się domyśliła już po poprzednim rozdziale, nie mam pojęcia jak wyglądała sytuacja reszty, ale będę ucieszona jak dzieciak, jeśli choć jedna osoba tutaj będzie zdziwiona :D