15. Obrazki z wakacji

Britney Spears -Womanizer

W czwartkowe popołudnie Inga wybrała się do fotografa, aby odebrać wywołane zdjęcia. Ponieważ pogoda wciąż sprzyjała spacerom, dziewczyna zdecydowała się na taką właśnie formę, tym bardziej, że punkt, do którego się wybierała był oddalony od jej domu niewiele ponad kilometr. Ponadto blondynka czuła, że musi się poruszać, bo inaczej obrośnie w tłuszcz przez to ciągłe wożenie się autem.

Witaszek ubrała się w dżinsy, czerwony top oraz kolorowy długi sweter, a włosy związała w niedbały kucyk. <STRÓJ> Wolnym krokiem ruszyła w stronę sklepu fotograficznego. Kiedy kilkanaście minut później odebrała zdjęcia i miała wracać do domu, ktoś zastąpił jej drogę.

- Cześć – odezwał się męski głos.

Brązowooka popatrzyła przed siebie, a następnie podniosła wzrok.

- Cześć – przywitała się.

- Co tam masz? – zainteresował się chłopak, wskazując czerwoną kopertę, którą trzymała w ręce.

- Fotki – odpowiedziała, przeczuwając jednocześnie, że zbliżają się kłopoty.

Antonin uśmiechnął się radośnie niejako potwierdzając obawy blondynki. Mimo, że nie znała go zbyt długo, domyślała się, że będzie chciał je obejrzeć. Siatkarz był strasznie przewidywalny w niektórych aspektach.

- Ale super! Pokaż – poprosił Francuz.

- Nie.

- Dlaczego? – oburzył się.

Inga zmierzyła do uważnym spojrzeniem. Brunet zachowywał się w miarę normalnie. Nie pyskował, nie uśmiechał się cwaniacko ani nie próbował pozbawić jej pewności siebie. Miała jednak wrażenie, że to zaraz się zmieni.

- Bo nie – powiedziała twardo.

- Och przestań. Pokaż te zdjęcia.

Dziewczyna zaczęła się zastanawiać, która wersja Rouziera jest bardziej irytująca: ta bezczelna, czy ta uparta.

- Bo co? Bo masz taką zachciankę? – zapytała z przekąsem.

- Dokładnie.

Zawodnik wyciągnął dłoń. Witaszek cofnęła się o krok i schowała kopertę ze zdjęciami za siebie, choć nie łudziła się, że to go powstrzyma. Zupełnie słusznie, bo Anto momentalnie znalazł się przy niej. Chłopak otoczył ją ramionami, niejako przytulając do siebie. Blondynka próbowała się uwolnić, ale atakujący był silniejszy. Dodatkowo ona sama czuła się nieco rozdarta. Z jednej strony nie miała zamiaru dać mu tych fotografii, a z drugiej jego dotyk skutecznie przełamał jej linię obrony. Obejmował ją i – co tu dużo mówić – podobało się jej to uczucie. Nawet bardzo. Po chwili poczuła jak koperta wymyka się jej z palców. Francuz posłał jej triumfujący uśmiech.

- Wygrałem! – oświadczył z dumą.

Inga przewróciła oczami i spróbowała odebrać mu swoją własność. Sportowiec podniósł jednak rękę do góry., z racji wzrostu, nie miała najmniejszych szans na przejęcie koperty.

- Rouzier, to jest żałosne – warknęła zirytowana. – Zachowujesz się jak dziecko.

Chłopak parsknął śmiechem.

- Żałosne, ale skuteczne – odparł, niezrażony krytyką. – Poza tym, nie ty pierwsza mówisz, że jestem jak dzieciak, więc nie robi to na mnie wrażenia.

Brązowooka stwierdziła, że jego wręcz ucieszyło, że tak go nazwała. Tylko, że to wcale nie rozwiązywało jej problemu. Brunet wyciągnął zdjęcia i zaczął je przeglądać.

- To z wakacji? – zapytał. – Gdzie byliście?

- W Tunezji – odpowiedziała. – Jak już zaspokoiłeś swoją ciekawość, to oddaj mi te foty.

Dziewczyna naprawdę nie chciała, żeby on oglądał te fotografie. Dokumentowały one tegoroczną wycieczkę do Tunezji, na którą wybrała się z rodzicami. Poza normalnymi zdjęciami, były też takie, których ewidentnie się wstydziła. Nie wiedziała dlaczego w ogóle zgodziła się je zrobić, a tym bardziej wywołać.

- Ooo! – mruknął siatkarz, a Witaszek oblała się rumieńcem. Złudne nadzieje, że jej znajomy nie zobaczy  t e g o obrazka, właśnie przepadły.

Antonin z trudną do określenia miną przyglądał się fotografii przedstawiającej córkę prawników. Blondynka śmiała się z czegoś, trzymając dłonie we włosach. Co bardziej interesujące, stała na plaży ubrana w bikini składające się z białego stanika oraz fioletowych, wzorzystych majtek wiązanych z obu stron. <ZDJĘCIE>

- Zajebiście, jest więcej takich zdjęć? – wyszczerzył się.

- Nie – warknęła i, korzystając z chwili nieuwagi chłopaka, wyrwała mu fotografie.

Była na niego zła. W myślach wyzywała od najgorszych idiotów, dupków i pojebów. Przeklinała też jego cholerną ciekawość i upór. Tego obrazka nie miał nikt widzieć. Czuła się jakby odkryła przed brunetem swoje największe tajemnice. Poniekąd właśnie tak się stało – przecież zobaczył ją niemal nagą.

- Hej, nie gniewaj się – Francuz zauważył zmianę nastroju brązowookiej. – Teraz jesteśmy kwita. Ty widziałaś mnie bez koszulki, ja ciebie też, więc pojawiła się między nami harmonia.

Witaszek posłała mu mordercze spojrzenie. Jakoś jej to nie pocieszyło.

- Poza tym, oboje nie mamy się czego wstydzić, nie rozumiem tego oburzenia – wzruszył ramionami.

- Nie musisz aby gdzieś tu skręcić i zostawić mnie samą? – rzuciła z irytacją. – Bo tak mi się wydaje, że chyba powinieneś.

***

Lili ubrana w długi sweter o pąsowym kolorze oraz czarne spodnie, właśnie otrzymała SMSa. <STRÓJ> Dziewczyna sięgnęła po swoją torebkę z której wyciągnęła komórkę. Po chwili uśmiechnęła się.

- Łukasz życzy nam powodzenia i trzyma kciuki, żebyśmy zgarnęły piątki – oznajmiła swoim koleżankom.

- Serio? – zdziwiła się Ilona, która tego dnia założyła niebieską bluzkę z szerokim kołnierzem i czarne legginsy. <STRÓJ>

Wiśniewska kiwnęła twierdząco głową. Inga rzuciła przyjaciółce dwuznaczne spojrzenie, choć powstrzymała się od komentarza. Brązowooka nie miała jednak wątpliwości, że siatkarz nie jest młodej matce taki obojętny. Szarek reagowała zbyt nerwowo na jakąkolwiek wzmiankę o bracie ich koleżanki. Zarówno wtedy, gdy Lili coś o nim opowiadała, jak i w przypadku, kiedy ona sama zaczynała jego temat. Pełne agresji wypieranie się jakoby traktowała Wiśnię szczególnie tylko potwierdzało domysły Witaszek.

Oczywiście, Inga nie sugerowała, że niebieskooka zakochała się w środkowym. Raczej zauroczyła. Gdyby tak nie było, Ilona w ogóle nie przejmowałaby się jej docinkami. Nie wkurzałaby się i nie odpowiadała na nie, lecz zbywała milczeniem. Im więcej się kłóciły, tym bardziej utwierdzała się w swoim stanowisku. Przyjaciółka nie musiała się jej do niczego przyznawać, Witaszek znała ją wystarczająco dobrze, by zorientować się, że coś się święci.

Tymczasem blondynki czekały na ćwiczenia z historii prawa, na których miały przedstawić swoją prezentację. Punktualnie o 18:15 drzwi sali otworzyły się, a Filiżankowska zaprosiła grupę do środka.

- Osoby, które robią dziś prezentację proszę od razu, żeby poszły do Damiana. On pomoże wam wszystko zainstalować.

Brązowooka uśmiechnęła się. Po spotkaniu z Rouzierem myślała, że ten dzień będzie okropny, ale może jednak uda się go uratować. Popatrzyła na przystojnego doktoranta.

- Rozumiem, że jesteś dziś pomocnikiem technicznym – odezwała się.

- Tak nisko mnie oceniasz? – zapytał chłopak. – Stać mnie na więcej.

- Och, nie wątpię.

Szatyn podłączył rzutnik do laptopa i po chwili dziewczyny mogły rozpocząć swoją pracę. Gdy przedstawiły całą prezentację, kobieta zrobiła bliżej nieokreśloną minę.

- Ja bym was oceniła na trzy z plusem – stwierdziła.

Koleżanki popatrzyły na siebie z konsternacją. Żadna z nich nie powiedziała nawet słowa, ale było oczywiste, że ani trochę nie zadowalał je ten stopień.

- Widzę, że się zgadzacie – oznajmiła enigmatycznym tonem. – Damian, proszę wpisać paniom plus trzy.

- Pani profesor, one zasługują na więcej – sprzeciwił się chłopak. – Zgłosiły się do pierwszej prezentacji, a nie wiedziały czego się spodziewać.

- No w sumie tak… - zgodziła się prowadząca.

- I miały dużo tekstów źródłowych, a to znaczy, że przyłożyły się do tej pracy – zauważył.

- Racja.

- Poza tym, miały najmniej czasu ze wszystkich, a udało im się szczegółowo omówić każde zagadnienie – dodał.

- Rzeczywiście…

- To co, może wpiszę im piątkę? – zaproponował.

- Czwórka z plusem – zawyrokowała Filiżankowska. 

Czasami mam wrażenie, że brakuje mi pomysłów na tego bloga i zaczęłam go pisać, nie zastanawiając się nad planem wydarzeń. Ale spokojnie, na pewno go nie porzucę ani nie zawieszę. Trzymajcie kciuki za moją wenę!