14. Niechciane myśli

Within Temptation – All I need

Wieczory w rodzinie Szarków od paru lat wyglądały tak samo. Około wpół do ósmej Ilona zapędzała córkę do łazienki, aby ją wykąpać i położyć do łóżka. Dziewczyna ubrana w białe legginsy oraz luźną koszulkę w ukośne białe paski właśnie przykrywała blondynkę kołdrą. <STRÓJ>

- Którą bajkę dziś czytamy? – zapytała niebieskooka.

Codziennie przed zaśnięciem Ilona opowiadała małej jakieś historie. Podobnie było też dzisiaj. Dziewczyna ściszonym głosem czytała pięciolatce jedna z bajek, żeby uspokoić ja przed snem.

- …i tak Jerzyk zaprzyjaźnił się z Kretem – zakończyła blondynka, zamykając książkę. – Dobranoc, Natka. Karaluchy pod poduchy – szepnęła, całując córkę w czoło.

- Dobranoc, mamuś – odezwała się cicho dziewczynka.

Niebieskooka wyszła z pokoju pięciolatki, zamykając za sobą drzwi. Sama skierowała się do swojego małego królestwa. I to naprawdę małego, bo pomieszczenie było o połowę mniejsze niż pokój Natki. Oba jednak sąsiadowały ze sobą, aby w razie nocnych koszmarów pięciolatka miała jak najkrótszą drogę do mamy.

Ilona na razie wcale o tym nie myślała. Jej głowa była przepełniona wydarzeniami dnia dzisiejszego. Bardzo powoli oswajała się ze świadomością, że Lili jest siostrą środkowego Zaksy. Naprawdę ją to zaskoczyło, choć teraz wszystko wydawało się takie oczywiste.

Dziewczyna przypomniała sobie moment, w którym się poznali. Była podwójnie zestresowana, nie dość, ze był  f a c e t e m, to na dodatek jeszcze siatkarzem! Nie byle jakim siatkarzem. To z nim Natka szła w czasie prezentacji drużyny i to w stosunku do niego padło wyznanie, że jest całkiem przystojny. Zbyt dużo jak na jedną osobę. Kiedy do niej podszedł, aby się przedstawić, poczuła, że się denerwuje. Pamiętała delikatny uścisk jego dłoni oraz sympatyczny uśmiech. I jego oczy. Pamiętała jego oczy. Popatrzyła w nie przez ułamek sekundy, lecz to wystarczyło, żeby stały się one nurtującą zagadką. Blondynka nie potrafiła bowiem określić ich koloru. Wahała się między niebieskim a szarym, ale nie umiała niczego jednoznacznie stwierdzić. Naprawdę ją to dręczyło, choć z drugiej strony wściekała się na siebie. Tak jakby nie miała ważniejszych spraw do rozwiązania. Na przykład fakt, że zgadzała się ze swoją przyjaciółką.

Nigdy się do tego nie przyzna Indze, ale uważała, że ma ona rację. Witaszek wysnuła teorię, iż to przeznaczenie, że bratem Lili jest właśnie Łukasz. Niebieskooka nie wierzyła w coś takiego jak „przeznaczenie” od sześciu lat, gry stało się to, co się stało. Tylko, że jak inaczej nazwać tą całą sytuację? Zbiegiem okoliczności? Chyba trochę ich za dużo: najpierw Natka towarzyszyła mu na prezentacji, potem ona sama przyznała, że się jej podobam a na koniec się spotkali. Ilona miała wrażenie, że ktoś perfidnie się nią zabawił albo przynajmniej umieścił w ukrytej kamerze.

On wprowadził w jej idealnie poukładane życie trochę zamętu. Dziewczyna musiała jakoś wszystko przywrócić do normy. Przecież to, że się poznali nic nie zmienia. Po prostu tak wyszło. Więcej go nie zobaczy, chyba, że na meczach. Czym ona się w ogóle przejmowała? I  d l a c z e g o  to robiła? Powinna zignorować jego osobę, tak samo jak tysiące innych chłopaków. Postanowiła, że tak właśnie zrobi i nie będzie więcej zaprzątać sobie nim głowy.

Tylko te jego oczy. Niebieskie czy szare?...

***

Wiśniewska ubrana w czarne legginsy, szarą bluzę z kapturem oraz czarne buty na niewielkim obcasie, właśnie szła na przystanek, z którego miały ją zgarnąć koleżanki, aby pojechać na kolejny wykład. <STRÓJ> Dziewczyna kompletnie pogrążona we własnych myślach, krzyknęła ze strachem, kiedy coś ciężkiego zwaliło się jej na plecy. Ku jej przerażeniu, to „coś” nie tylko nie chciało jej puścić, ale zaczęło się też trząść. Mając duszę na ramieniu, blondynka odwróciła się. Po chwili jej jestestwo wróciło na swoje miejsce, niosąc ze sobą uczucie ulgi.

- Kurwa, Zibi! – warknęła ze złością, a siatkarz roześmiał się. – Chcesz, żebym jebła na zawał? Nie rób mi tak!

- No nie mów, że się bałaś – parsknął śmiechem. – Pokaż.

I nagle, zupełnie bez uprzedzenia, przyjaciel położył rękę na jej sercu. Przez ciało zielonookiej jakby przeszedł prąd, a krew zaczęła krążyć szybciej. Lili czuła i słyszała jak najważniejszy z ludzkich organów obija się o jej żebra. Ten fakt nie umknął również uwadze bruneta.

- Wow, naprawdę się zestresowałaś.

- Goń się – warknęła, odpychając dłoń Bartmana. – Masz szczęście, że cię nie uderzyłam.

- Ooo tak, na pewno – przyznał chłopak, ale w jego głosie zabrzmiała nutka kpiny. – Słyszałem, że twoje koleżanki poznały się wczoraj z Wiśnią.

- Tak – uśmiechnęła się. – Nie wiem kto był bardziej zaskoczony: one, że jestem siostrą Łukasza, czy ja, że się tego nie domyśliły.

- Najwyraźniej nie mają aż takiej schizy na punkcie siatkówki. To chyba dobrze o nich świadczy.

- Chyba tak – zgodziła się Lili. – A ty idziesz na trening?

- Tak. Dopóki jest ciepło, można przejść się spacerem.

- Super – ucieszyła się blondynka. – Możesz mnie odprowadzić na przystanek, z którego mają mnie zgarnąć dziewczyny.

Zbyszek skrzywił się.

- Czy ktoś mówił, że chcę to zrobić?

- Nie, bo to przecież oczywiste, że chcesz – Wiśniewska dała mu kuksańca.

***

Inga, która ubrała się tego dnia w białe spodnie, niebieski top oraz niebieską, półprzeźroczystą bluzkę, zatrzymała swoje auto na poboczu. <STRÓJ> Córka prawników wytężyła wzrok.

- O kurwa. Czy Lili rozmawia z Bartmanem?!

Jej przyjaciółka założyła na siebie ciemnobrązowe spodnie i bluzkę w morskim kolorze. <STRÓJ>

- Tak, chyba tak – stwierdziła, przypatrując się parze na przystanku. – Tylko błagam, nie reaguj tak kretyńsko jak wczoraj!

Blondynki obserwowały jak ich koleżanka przytula się z atakującym i coś do niego mówi z uśmiechem. Po chwili wsiadła do auta.

- Cześć – przywitała się. – Czemu macie takie miny?

- Znasz  Z i b i e g o?! – spytała brązowooka.

- No – potwierdziła beztrosko dziewczyna. – To mój przyjaciel.

Inga otworzyła usta ze zdziwienia, lecz po chwili się opanowała.

- Wybacz, ale ja jeszcze nie ogarniam, że jesteś tak blisko siatkarzy.

- Ja też – przyznała Szarek. – Wczoraj nie mogłam uwierzyć w nasze kretyństwo. Obie tak bardzo lubimy siatkówkę i nie nabrałyśmy nawet najmniejszych podejrzeń, znając twoje nazwisko. Dramat.

- Och przestańcie – parsknęła śmiechem zielonooka. – Ja też myślałam nad tym wszystkim i uświadomiłam sobie, że przecież nigdy nie powiedziałam „Łukasz”, tylko zawsze „mój brat”. To mogło was zmylić.

- Jasne, chyba naprowadzić – prychnęła Ilona. – Wystarczyło zapytać jak ma na imię… W ogóle, on słyszał tą reakcję Ingi? Na pewno ma nas za kretynki.

- Słyszał, ale jego to rozbawiło – uspokoiła koleżankę Wiśniewska. – Naprawdę, nie macie się czyn przejmować.

- Ja się nie przejmuję, to ona panikuje – wzruszyła ramionami córka prawników, posyłając przyjaciółce dwuznaczny uśmiech. – Powiedziałam co wiedziałam, czasu już nie wrócę.

- Ty jak zwykle żyjesz chwilą – rzuciła z przekąsem niebieskooka.

- A ty jak zwykle przesadzasz – odpyskowała Inga. – O co ci chodzi? Przecież to ja się wydarłam, więc tylko ja mogłam stracić dobrą opinię. Ty pozostałaś nieskazitelna.

- Nigdy nie wiadomo – burknęła blondynka.

Lili z zainteresowaniem i ogromnym rozbawieniem przysłuchiwała się tej rozmowie. Dzięki swoim koleżankom niemalże zapomniała o przypadkowym spotkaniu ze Zbyszkiem i emocjom, które ją trafiły, gdy chłopak położył jej rękę na sercu. A to bardzo dobrze, bo ani trochę nie podobał się jej nastrój, w który wpadła przez ten gest. Przygnębienie uciekło, zastąpione dobrym humorem.

- Mogę się go spytać jakie ma o was zdanie – zaproponowała zielonooka.

- Tak! – zgodziła się z entuzjazmem Witaszek.

- NIE! – zawołała jednocześnie jej przyjaciółka.

***

Wtorkowego wieczoru Wiśniewska razem z bratem zasiedli przed telewizorem, aby wspólnie pograć na PlayStation. Kiedy siatkarz uruchamiał konsolę, dziewczyna ubrana w czarne legginsy oraz nieco za dużą na nią różową koszulkę, opowiadała o minionym, dniu. <STRÓJ>

- W ogóle, wiesz, że Ilona się pytała czy słyszałeś jak zareagowała Inga? – zielonooka parsknęła śmiechem. – Jej chyba zależy, żebyś nie myślał o niej źle.

- Naprawdę? – zdziwił się blondyn.

Gdy Lili kiwnęła twierdząco głową, uśmiechnął się. Następnie podał jej jeden z joysticków i spróbował skupić się na grze. Chyba niezbyt dobrze mu to wyszło, bo kilka minut później jego siostra pisnęła z radości.

- Pokonałam cię! – oświadczyła dumnie. – W końcu cię pokonałam!

Tak się zastanawiam kto z Was ma Twittera? Kilka osób znalazłam o własnych siłach, ale chciałabym obserwować Was wszystkie! :D