45. Chill Day

James Arthur – You’re nobody ‘til somebody loves you

O dziwo, Antek nie irytował Ingi tak bardzo jak zwykle. Nie zachowywał się jak to miał w zwyczaju. Co prawda, bezceremonialnie wcisnął się między nią a Anię Witczak, lecz na tym skończyły się jego wybryki. Chłopak nie dogryzał jej, nie rzucał chamskimi komentarzami ani nie czepiał się słówek. To było dziwne, biorąc pod uwagę, że zawsze gdy się spotykali, brunet obierał sobie za cel doprowadzenie jej do białej gorączki. No, może za wyjątkiem dnia, kiedy się pogodzili po tym felernym pocałunku, ale wtedy przecież oboje czuli się trochę skrępowani w swoim towarzystwie. Dzisiaj chłopak brał udział w rozmowie zwracając się do niej całkowicie uprzejmie. Córka prawników wyczuwała w tym jeden wielki podstęp, ale nie chciała naskakiwać na niego bez powodu. Szczerze mówiąc, w którym momencie zaczęła się o niego martwić. Rouzier traktował ją tak bardzo normalnie, że blondynka poważnie się zastanawiała czy atakujący czuje się dobrze. Dziewczyna nie omieszkała się do o to zapytać, kiedy tylko zostali sami. Antonin posłał jej zdziwione spojrzenie.

- Oczywiście, że wszystko jest w porządku – stwierdził. – Czemu miałoby nie być?

- Bo mi nie dogryzasz? – odpowiedziała pytaniem na pytanie. – Zawsze masz wobec mnie jakieś uwagi, a dziś zachowujesz się jakbym się nie irytowała.

Francuz parsknął śmiechem.

- Po pierwsze, nigdy mnie nie irytujesz – wyjaśnił. – Po drugie, dobrze wiedzieć, że lubisz moją zadziorność. A po trzecie, dzisiaj mam Chill Day.

- Chill Day? – powtórzyła sceptycznie Witaszek, zapominając chwilowo o jego wcześniejszych słowach.

- No! Chill Day, czyli dzień, żeby wyluzować.

- Wiem co to znaczy – rzuciła Inga. – Tylko zastanawiam się co to za wymysł.

- Żaden – wzruszył ramionami chłopak. – Zawsze poświęcam jeden dzień w tygodniu, w którym daję wszystkim od siebie odpocząć i nikogo się nie czepiam.

- Dziwne, ze nigdy na niego nie trafiłam – mina córki prawników wyrażała głębokie zwątpienie.

- To się nazywa mieć pecha.

- Niewątpliwie.

- Pocieszyć cię? – zaproponował.

Blondynka posłała mu zdegustowane spojrzenie.

- Nie – burknęła.

- Chciałem być miły – usprawiedliwił się.

- Niewątpliwie.

- Mógłbym właśnie rzucić ironiczną uwagą, ale się powstrzymam.

- Wspaniale!

Zamiast odpowiedzieć, Rouzier wbił wzrok w jej twarz. Zanim dziewczyna zapytała o co mu chodzi, zawodnik przysunął się do niej nieco bliżej i wyciągnął rękę.

- Co ty robisz?

***

Lili widząc siedzących na kanapie Zbyszka, Jurija i jego żonę, Marinę, postanowiła się do nich przyłączyć. Kidy jednak oparła się o skórzany materiał, którym był obity mebel, gwałtownie się od niego odsunęła. Trójka jej znajomych popatrzyła na zielonooką ze zdziwieniem.

- Co ci się dzieje? – spytał rozbawiony Gladyr.

- Nic. Po prostu ta skóra jest zimna, a ja mam nagie plecy i doznałam szoku termicznego – wytłumaczyła.

Ukrainka razem ze swoim mężem parsknęli śmiechem. Przyjaciel blondynki wydawał się natomiast nieco zniecierpliwiony.

- Skoro ubrałaś taką bluzkę, żeby wodzić facetów na pokuszenie, to teraz cierp – stwierdził bezlitośnie.

- Słucham?! – rzuciła niedowierzając w usłyszane słowa. – Nikogo tutaj nie mam zamiaru kusić. Poza tym, nie wiem czy pamiętasz, ale my z dziewczynami nie wiedziałyśmy, że tu przyjdziemy.

- I w ten sposób twoja argumentacja Zbyszku rozpadła się w pył – powiedział filozoficznie środkowy. – Zresztą, nie wiem o co chodzi ci z tym wodzeniem na pokuszenie, to tylko plecy. Chyba, że cię to rajcuje. Mi tam bardziej przypadły do gustu nogi Ingi. Ała!

Jurij z jednej strony został trzepnięty w głowę, a z drugiej kopnięty w kostkę.

- Wcale mnie nie rajcuje! – burknął oburzony Bartman.

- Ja ci dam nogi! – warknęła ostrzegawczo Marina.

***

Inga w osłupieniu obserwowała ruchy atakującego. Dopiero, kiedy chłopak dotknął jej policzka, córka prawników jakby się odczarowała. Blondynka złapała dłoń Francuza, odsuwając ją od swojej twarzy.

- Mówiłam ci, żebyś mnie nigdy więcej nie całował – wycedziła.

Anto parsknął śmiechem i przysunął się bliżej.

- Nie chciałem cię całować, tylko ściągnąć rzęsę – wyjaśnił. – Ale nie rozumiem czemu jesteś taka uparta.

- Uparta?

- Tak – powiedział twardo. – Bo widzisz, według mnie ty też chcesz mnie pocałować – stwierdził brunet, z każdym słowem zbliżając się jeszcze bardziej do jej ust. – Ale może się mylę. Pokażesz mi czy się mylę?

Ostatnie pytanie niemal wyszeptał w wargi dziewczyny.

Serce Witaszek zabiło kilka razy mocniej. Mimo, że jej myśli buntowały się i nakazywały jej jak najszybciej odsunąć się od bruneta, udowadniając tym samym, że nie ma racji, to ciało brązowookiej reagowało całkowicie inaczej. Krew płynęła w żyłach szybciej, usta domagały się dotyku jego warg, a wzdłuż kręgosłupa przebiegł dreszcz.

W końcu palce Ingi jakby bez jej woli zaplotły się na karku Rouziera. Jednym ruchem głowy pokonała ostatnie dzielące ich milimetry i pocałowała go.

Blondynka poczuła gęsią skórkę. Żołądek wywinął radosnego koziołka, sprawiając, że córka prawników jeszcze bardziej przylgnęła do siatkarza. Antonin objął ramionami, tak, że kiedy odsunęli się od siebie, brązowooka nie miała jak od niego uciec.

Tylko, że ona wcale tego nie chciała. Zamiast ostrych słów, przybrała nieco niepewną minę.

- Jeśli teraz będziesz napawać się swoim zwycięstwem, to cię zabiję.

- Ewentualnie jutro, dzisiaj jest Chill Day – uśmiechnął się krzywo.

- To by znaczyło, że mogę się na tobie powyżywać, a ty nie odpyskujesz – uświadomiła sobie dziewczyna.

Francuz posłał jej spojrzenie pełne wyrzutu. Witaszek parsknęła śmiechem.

- No dobrze, odpuszczę ci – obiecała. – Pod warunkiem, że ty mi też dasz spokój.

- O czym mówisz? – zdziwił się.

- Nigdy więcej rozmów o uczuciach, dobra? Świetnie, że oboje wiemy, że lubimy się ze sobą całować, ale nie analizujmy tego, ok?

- Oczekujesz ode mnie, że żebyśmy nie poruszali tematu twoich uczuć? – upewnił się brunet.

- Tak,

- A co z resztą?

- Jaką resztą?

- Taką – chłopak przeniósł ją na swoje i pocałował.

Witaszek odwzajemniła gest, mając wrażenie jakby unosiła się kilka metrów nad ziemią. Jej buntownicze, anty-Antkowe myśli od paru minut tkwiły w uśpieniu, a kolejny pocałunek był dla nich niczym kołysanka. Brązowooka zapomniała o swoim uporze, zatracając się w smaku ust chłopaka.

- Zgadzam się na tą resztę – mruknęła z przekornym uśmiechem.

***

Lili razem ze swoim bratem i przyjacielem opuścili dom Kapelusa około drugiej. Jej koleżanki już wcześniej wróciły do swoich mieszkań, choć blondynka pożegnała jedynie z Ingą. Niebieskooka gdzieś przepadła w tej imprezie, lecz córka prawników twierdziła, że ilona razem z nią jedzie taksówką, więc Wiśniewska nie miała powodu, by jej nie wierzyć. Tym bardziej, że sama o mało nie wpadła w poważne kłopoty.

Kiedy w trójkę zbierali się do wyjścia, Zbyszek pomógł założyć jej kurtkę. I nie byłoby w tym nic niewłaściwego, gdyby nie fakt, że sportowiec przypadkowo musnął dłonią jej nagie łopatki. Dziewczyna zadrżała niczym liść osiki, co oczywiście nie uszło uwagi Bartmana.

- Nadal ci zimno przez tą bluzkę? Chyba kupię ci pod choinkę jakiś sweter. Zero gołych pleców.

- Osioł – odgryzła się słabo.

- No, ale taki gadający – wyszczerzył się. – Jak w Shreku.

- I równie irytujący. 

Przepraszam Was za wszystkie zaległości na Waszych blogach. To dlatego, że zawsze je czytam i komentuję na wtorkowych wykładach, a tym razem zrobiłam sobie wolne i same widzicie co się dzieje. Chyba muszę być pilniejszą studentką :D