43. Wyjaśnienia

Demi Lovato – Gift of a friend

Ilona ubrana w fioletowy dres oraz top w tym samym kolorze zdziwiła się, kiedy w poniedziałkowe południe ktoś zadzwonił do drzwi. <STRÓJ> Dziewczyna poszła otworzyć niezapowiedzianemu gościowi, przekonana, że to listonoszka albo jakiś ankieter. W progu stała jednak jej przyjaciółka, która miała na sobie czarne spodnie i beżowy, luźny sweter z ciemnobrązowymi rękawami. <STRÓJ>

- Cześć – odezwała się Inga. – Możemy porozmawiać.

- Cześć. Pewnie, że tak. Wejdź.

- Posłuchaj… - córka prawników przeszła do sedna sprawy, gdy tylko usiadły na kanapie w pokoju niebieskookiej. – Przepraszam za sobotę. Ja naprawdę chciałam dobrze i myślałam, że wam pomogę, ale…

- …zabrałaś się do tego totalnie kretyńsko – wpadła jej w słowo Szarek. – Wiem, że robisz to dla mnie. Wiem, że zależy ci, żebym była szczęśliwa o ja nawet rozumiem dlaczego zaczęłaś gadać o tych wszystkich rzeczach. Tylko, że ty się trochę zagalopowałaś. Tak bardzo skupiłaś się na mojej miłości do Łukasza, że chyba zapomniałaś o tym, że mam też inne uczucia. Nie lubię być w centrum uwagi. I mimo wszystko zależy mi, żeby Wiśnia miał o mnie dobrą opinię. Naprawdę bałam się, że on uwierzy w te historie, które kompletnie do mnie nie pasują. Choć teraz widzę, że przesadziłam. To co o mnie mówiłaś było zbyt absurdalne, aby mogło być prawdziwe i to oczywiste, że nikt w to nie uwierzy. Powinnam zareagować inaczej – rzucić jakimś żartem albo coś w tym stylu, ale ja nie jestem tak wygadana jak ty. Nie potrafiłam potraktować tej sytuacji na luzie. Nie jestem na ciebie zła i żal już mi przeszedł, tylko… nie rób mi więcej takich numerów, dobrze?

- Rany… myślałam, że to ja wygłoszę jakiś monolog – rzuciła Witaszek. – Przepraszam jeszcze raz.

Młoda matka uśmiechnęła się, lecz po chwili posmutniała.

- Inga, dla mnie to jest trudne. Z jednej strony kocham i chciałabym z nim być. Chciałabym jak najczęściej go spotykać, rozmawiać z nim, przebywać w jego towarzystwie. Jednak kiedy to się już dzieje, mam ochotę uciec. On mnie zawstydza. Jego obecność mnie krępuje. Jak mamy rozmawiać, boję się, że będę tylko milczeć. Choć jeśli już o czymś gadamy, to nie jest tak źle… Ale potem temat się wyczerpuje i znowu zaczynam panikować. Wiem, że ty jedynie starasz się zrozumieć jak się czuję, bo sama nie masz takich problemów. To tak jakby jednocześnie czegoś bardzo chcieć i się tego bać. A na koniec wracam do domu, widzę Natkę i uświadamiam sobie, że to wszystko i tak nie ma znaczenia, bo nigdy nie stworzę z nim związku.

- Masz rację – przyznała brązowooka. – Nie stworzysz z Wiśnią związku. Wy od razu będziecie rodziną. Ty, Wiśnia i Natka.

Dziewczyna już otwierała usta, ale przyjaciółka nie pozwoliła jej dojść do słowa.

- Nie Ilona. Natka nie jest żadną przeszkodą. Przestań traktować siebie jakbyś nie zasługiwała na szczęście, bo zasługujesz, rozumiesz? Zasługujesz.

***

Młoda matka ubrana w ciemne dżinsy i biały sweter tylko jednym uchem słuchała Drobicza mówiącego coś o łacinie wykorzystywanej przez prawników. <STRÓJ> Bardziej skupiała się na przeprowadzonych dziś rozmowach.

Najpierw Inga próbowała ją przekonać, że jej związek z Łukaszem jest możliwy. Blondynka roztoczyła przed nią wizję, w której nie tylko jest szczęśliwa z Wiśniewskim, ale też tworzy z nim i swoją córką rodzinę. Witaszek była pewna, że taki scenariusz się uda. Przyjaciółka usiłowała podbudować jej pewność siebie i namówić ją, żeby nie odtrącała tej miłości.

Niebieskooka sama nie wiedziała jak ocenić to wsparcie. Z jednej strony spodobała się jej perspektywa wspólnego życia z środkowym. Potrafiła się rozmarzyć na myśl o tym jak by to było, gdyby byli parą. Im dłużej fantazjowała o ich domniemanym związku, tym bardziej chciała, żeby to wszystko się urzeczywistniło. Kiedy słuchała teorii dziewczyny, naprawdę wierzyła, że to jest możliwe. Że naprawdę mogłaby spotykać się z Łukaszem na poważnie. Istniała jednak jeszcze druga strona medalu. To, co w jej głowie rysowało się sielankowo i beztrosko, rozsypywało się w pył w zderzeniu z rzeczywistością. Mogła wymyślać najróżniejsze scenariusze, ale co z tego, skoro nijak nie potrafiła ich zrealizować? Nawet nie umiała sobie wyobrazić, że miałaby go w jakiś sposób poderwać. Nie wspominając już o udziale Natki w tej całej sytuacji.

Później blondynki spotkały się z Lili, która opowiedziała im o przebiegu sobotniej domówki. Bartman przyznał w końcu Wiśniewskim jak dokładnie przebiegało jego zerwanie z Roksaną i zadał przyjaciółce bardzo niewygodne pytanie. Szarek czuła się winna. Gdyby nie ona, atakujący na pewno nie pytałby się zielonookiej czy mogłaby przestać go kochać. Choć Ilona mogła się spodziewać, że sportowiec zrobi coś w tym stylu… Nie wszyscy są takimi tchórzami jak ona. Uwagę Szarek przyciągnęła też jeszcze jedna sprawa. Jej koleżanka przyznała, że Wiśnia sam z siebie wspomniał o niej, gdy siostra użyła jednego z charakterystycznych słów młodej matki. I nagle niebieskooka uświadomiła sobie, że może…

Że może Łukasz też o niej myśli. Nigdy wcześniej nie brała tego pod uwagę. Nie przypuszczała, że chłopakowi może na niej zależeć. Właściwie, to chyba zawsze sądziła, że jej miłość jest nieodwzajemniona. W rozmowach z Ingą też zazwyczaj skupiały się bardziej na jej uczuciach niż na emocjach blondyna. Gdyby on też lubił ją bardziej niż zwykle… Ilona nie potrafiła powstrzymać fali nadziei zalewającej jej serce. Próbowała wytłumaczyć sobie, że zawodnik wcale nie musi jej kochać. Lecz sam fakt tego, że on o niej myślał, cieszył.

***

Wiśniewska, która założyła tego dnia dżinsy oraz bluzkę w białoczarne paski z nadrukiem, wpatrywała się pustym wzrokiem w krajobraz za szybą. <STRÓJ> Dziewczyny właśnie wracały do domu z poniedziałkowych zajęć. Zielonooka rozmyślała o swojej znajomości z obiema blondynkami.

- Cieszę się, że was poznałam – odezwała się, przerywając ciszę panującą w aucie.

- O lol, a tobie co na wyznania się zebrało? – zdziwiła się Witaszek. – Domówka jest dopiero w sobotę, żeby się tak roztkliwiać.

- Wiem – parsknęła śmiechem Lili. – Ale mówię serio. Fajnie, że was spotkałam. Nie mam pojęcia co bym zrobiła, gdyby nie wy. Wspieracie mnie w tej całej historii z Zibim i w ogóle… Nie sądziłam, że znajdę tutaj przyjaciółki.

- Ojeeej… Uściskałabym cię, gdyby nie to, że właśnie prowadzę – stwierdziła Inga.

- Dzięki – wyszczerzyła się blondynka.

- A pamiętacie jak się poznałyśmy?… - zagadnęła Ilona.

Dziewczyny zaczęły toczyć ożywioną dyskusję o początkach ich znajomości. Wspólnie wspominały swoje pierwsze spotkanie i mówiły jak postrzegały siebie nawzajem.

- Jak się dowiedziałam od Jurija, że najprawdopodobniej będę z tobą na roku – zielonooka zwróciła się do Witaszek – to się trochę załamałam. Wiesz, myślałam, że jako córka prawników będziesz nadętą, pustą laską.

- Wszyscy tak myślą – skrzywiła się Inga.

- Przepraszam za to – powiedziała skruszona. – Ale później jak się poznałyśmy, zobaczyłam, że wcale tak nie jest. Zrobiłaś na mnie wrażenie bardzo bezpośredniej i otwartej osoby. A Ilona była twoim totalnym przeciwieństwem. Od razu widać tą nieśmiałość. W ogóle, wiesz, że nawet Zibi stwierdził, że rozmowa z tobą jest trudna? – spytała młodej matki.

Szarek popatrzyła na koleżankę z przerażeniem i zaskoczeniem.

- On powiedział ci o naszej rozmowie?

- Jakiej rozmowie? – tym razem to Lili się zdziwiła. – Zibi mówił, że nigdy z tobą nie gadał.

Żołądek blondynki zawiązał się w supeł. Musiała szybko coś wymyślić. Skoro Bartman jednak nie przyznał się przyjaciółce, że wie o jej uczuciach, to ona sama też nie powinna tego zdradzać. To do siatkarza należała decyzja co zrobić z tą wiedzą.

- No bo w zasadzie to nawet nie była rozmowa – skłamała Ilona. – On się tylko spytał czy czekam na Łukasza i stwierdził, że to nie powinno potrwać długo. Więc wiesz, nie dziwię się mu, że powiedział, że nigdy ze mną nie gadał – zaśmiała się nerwowo.

Na szczęście Wiśniewska wydawała się przekonana, a niebieskookiej spadł kamień z serca. Gdyby tylko była trochę odważniejsza, porozmawiałaby z nim. Naprawdę powinna to zrobić. Uzgodnić jakąś wspólną wersję działania. Przecież atakującemu jeszcze bardziej niż jej powinno zależeć, aby utrzymać tą sytuację w tajemnicy. Albo i nie, w zależności od jego upodobań…

Nie wiem jak Wy, ale ja tam uwielbiam święto Wszystkich Świętych! Życzę Wam miłego podróżowania i udanych spotkań z rodziną ;)